Φέτος ο χειμώνας μας θυμήθηκε νωρίς χόρτασε ο Νοέμβρης το νερό, τον κρύο αέρα, την καταχνιά. Τα δέντρα που δε ρίζωσαν βαθειά ξηλώθηκαν, τα άλλα που το χώμα τ' αποδέχτηκε στεριώσανε. Κοιμάσαι πλάι μου γλυκά κι ο ουρανός αποθανατίζει. Αύριο θα με κάνει βούκινο που αχνίζω από την έξαψη.
Τι να τα κάνω τόσα πράγματα στο σπίτι τώρα που λείπεις έτσι κι αλλιώς όλα για περιττά μου μοιάζουν. Θα τα πετάξω νά 'χω και μια ελπίδα παραπάνω απ' την ηχώ στους άδειους τοίχους μήπως και την παρακαλέσω και μου επιστρέψει έστω για λίγο τη φωνή σου .