Να καταργήσουμε τους δεσμούς
τις σχέσεις, τους θεσμούς
Τίποτα δε θα μας χωρέσει
αν δεν το γεννήσουμε εμείς
χωρίς μαίες, χωρίς νοσοκόμους
μονάχοι στο κρεβάτι.
Τα δαχτυλίδια ματώνουν
όταν οι γροθιές σφίγγουν
όταν το δέρμα τεντώνεται
όταν τα μάτια ανασταίνουν κόρες
Κι αν τα θεμέλια ζητάνε αίμα
νά ‘ναι το δικό μας τουλάχιστον
που ρέει ασταμάτητα
μέχρι το τέλος.
Στην αγάπη δε χωράνε περιττά
και αγχιστείες
κι αν δεν με πιστεύεις
να ορκιστώ
σε σένα
κι εσύ
στον όρκο μου.
Κάνοντας κουμπάρο τον παπά
για να τους μπερδέψουμε.
